Parafia
św. Antoniego
w Tworogu

Czytanie z Księgi Rodzaju<br><br>Pan Bóg rzekł do Abrama: «Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy tobie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i Ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi».<br><br>Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał, a z nim poszedł i Lot. Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu. I zabrał Abram z sobą swoją żonę, Saraj, swego bratanka, Lota, i cały dobytek, jaki obaj posiadali, oraz służbę, którą nabyli w Charanie, i wyruszyli, aby się udać do Kanaanu.<br><br>Gdy zaś przybyli do Kanaanu, Abram przeszedł przez ten kraj aż do pewnej miejscowości koło Sychem, do dębu More. – A w kraju tym mieszkali wówczas Kananejczycy.<br><br>Pan, ukazawszy się Abramowi, rzekł: «Twojemu potomstwu oddaję właśnie tę ziemię». Abram zbudował tam ołtarz dla Pana, który mu się ukazał.<br><br>Stamtąd zaś przeniósł się na wzgórze na wschód od Betel i rozbił swój namiot pomiędzy Betel od zachodu i Aj od wschodu. Tam również zbudował ołtarz dla Pana i wzywał imienia Jego.<br><br>Zwinąwszy namioty, Abram wędrował z miejsca na miejsce w stronę Negebu.

Ps 33 (32), 12-13. 18-19. 20 i 22 (R.: por. 12)<br><br>Szczęśliwy naród wybrany przez Pana<br><br>Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem, *<br>naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.<br>Pan spogląda z nieba, *<br>widzi wszystkich ludzi.<br><br>Szczęśliwy naród wybrany przez Pana<br><br>Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *<br>na tych, którzy oczekują Jego łaski,<br>aby ocalił ich życie od śmierci *<br>i żywił ich w czasie głodu.<br><br>Szczęśliwy naród wybrany przez Pana<br><br>Dusza nasza oczekuje Pana, *<br>On jest naszą pomocą i tarczą.<br>Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska, *<br>według nadziei pokładanej w Tobie.<br><br>Szczęśliwy naród wybrany przez Pana

Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Żywe jest słowo Boże i skuteczne,<br>zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza<br><br>Jezus powiedział do swoich uczniów:<br><br>«Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą.<br><br>Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, podczas gdy belka tkwi w twoim oku? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata».

Czytanie z Księgi proroka Izajasza<br><br>Posłuchajcie mnie, wyspy; ludy najdalsze, uważajcie: Pan mnie powołał już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie.<br><br>I rzekł mi: „Tyś sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię”. Ja zaś mówiłem: „Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego”. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą.<br><br>A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. A mówił: „To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”.<br><br>[Uwaga - podane czytania dotyczą Mszy w dzień. <br>W Wigilię obowiązuje następujący zestaw czytań:<br><br>1. czytanie: Jr 1, 4-10<br>Ps 71, 1-2. 3-4a. 5-6ab. 15ab i 17 (R.: por. 6b)<br>2. czytanie: 1 P 1, 8-12<br>Aklamacja J 1, 7; Łk 1, 17<br>Ewangelia: Łk 1, 5-17 ]

Ps 139, 1-3. 13-14ab. 14c-15 (R.: por. 14a)<br>Sławię Cię, Panie, za to, żeś mnie stworzył<br><br>Przenikasz i znasz mnie, Panie, *<br>Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.<br>Z daleka przenikasz moje myśli, †<br>przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę *<br>i znasz moje wszystkie drogi.<br><br>Sławię Cię, Panie, za to, żeś mnie stworzył<br><br>Ty bowiem utworzyłeś moje wnętrze, *<br>i utkałeś mnie w łonie mej matki.<br>Sławię Ci, żeś mnie tak cudownie stworzył, *<br>godne podziwu są Twoje dzieła.<br><br>Sławię Cię, Panie, za to, żeś mnie stworzył<br><br>I duszę moją znasz do głębi. *<br>Nie tajna Ci istota,<br>kiedy w ukryciu nabierałem kształtów, *<br>utkany we wnętrzu ziemi.<br><br>Sławię Cię, Panie, za to, żeś mnie stworzył

Czytanie z Dziejów Apostolskich<br><br>W synagodze w Antiochii Pizydyjskiej Paweł powiedział:<br><br>«Bóg dał ojcom naszym Dawida na króla, o którym też dał świadectwo w słowach: „Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę”. Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa. Przed Jego przyjściem Jan głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu.<br><br>A pod koniec swojej działalności Jan mówił: „Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach”.<br><br>Bracia, synowie rodu Abrahama i ci spośród was, którzy się boją Boga! Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu».

<br>Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego,<br>gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogę.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja

Słowa Ewangelii według św. Łukasza<br><br>Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza.<br><br>Jednakże matka jego odpowiedziała: «Nie, lecz ma otrzymać imię Jan».<br><br>Odrzekli jej: «Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię». Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać.<br><br>On zażądał tabliczki i napisał: «Jan będzie mu na imię». I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: «Kimże będzie to dziecię?» Bo istotnie ręka Pańska była z nim.<br><br>Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem; a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem.

Czytanie z Księgi Rodzaju<br><br>Pan tak powiedział do Abrama podczas widzenia: «Nie obawiaj się, Abramie, bo Ja jestem twoim obrońcą; nagroda twoja będzie sowita».<br><br>Abram rzekł: «O Panie, mój Boże, na cóż mi ona, skoro zbliżam się do kresu mego życia, nie mając potomka; przyszłym zaś spadkobiercą mojej majętności jest Damasceńczyk Eliezer». I mówił: «Ponieważ nie dałeś mi potomka, ten właśnie, zrodzony u mnie sługa mój, zostanie moim spadkobiercą».<br><br>Ale oto usłyszał słowa: «Nie on będzie twoim spadkobiercą, lecz ten po tobie dziedziczyć będzie, który od ciebie będzie pochodził».<br><br>I poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: «Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić»; potem dodał: «Tak liczne będzie twoje potomstwo». Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę.<br><br>Potem rzekł do niego: «Ja jestem Pan, który ciebie wywiodłem z Ur chaldejskiego, aby ci dać ten oto kraj na własność». A na to Abram: «O Panie, mój Boże, jak będę mógł się upewnić, że otrzymam go na własność?»<br><br>Wtedy Pan rzekł: «Wybierz dla Mnie trzyletnią jałowicę, trzyletnią kozę i trzyletniego barana, a nadto synogarlicę i gołębicę».<br><br>Wybrawszy to wszystko, Abram poprzerąbywał je wzdłuż na połowy i przerąbane części ułożył jedną naprzeciw drugiej; ptaków nie porozcinał. Kiedy zaś do tego mięsa zaczęło zlatywać się ptactwo drapieżne, Abram je odpędził. A gdy słońce chyliło się ku zachodowi, Abram zapadł w głęboki sen i opanowało go uczucie lęku, jak gdyby ogarnęła go wielka ciemność.<br><br>A kiedy słońce zaszło i nastał mrok nieprzenikniony, ukazał się dym jakby wydobywający się z pieca i ogień niby gorejąca pochodnia i przesunęły się między tymi połowami zwierząt. Wtedy to właśnie Pan zawarł przymierze z Abramem, mówiąc: «Potomstwu twemu daję ten kraj, od Rzeki Egipskiej aż do rzeki wielkiej, rzeki Eufrat».

Ps 105 (104), 1-2. 3-4. 6-7. 8-9 (R.: por. 8a)<br><br>Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu, albo: Alleluja<br><br>Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia, *<br>głoście Jego dzieła wśród narodów.<br>Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy, *<br>rozgłaszajcie wszystkie Jego cuda.<br><br>Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu, albo: Alleluja<br><br>Szczyćcie się Jego świętym imieniem, *<br>niech się weseli serce szukających Pana.<br>Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze, *<br>zawsze szukajcie Jego oblicza.<br><br>Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu, albo: Alleluja<br><br>Potomkowie Abrahama, słudzy Jego, *<br>synowie Jakuba, Jego wybrańcy.<br>On, Pan, jest naszym Bogiem, *<br>Jego wyroki obejmują świat cały.<br><br>Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu, albo: Alleluja<br><br>Na wieki pamięta o swoim przymierzu, *<br>obietnicy danej tysiącu pokoleń,<br>o przymierzu, które zawarł z Abrahamem, *<br>przysiędze danej Izaakowi.<br><br>Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu, albo: Alleluja

Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę.<br>Kto trwa we Mnie, przynosi owoc obfity.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza<br><br>Jezus powiedział do swoich uczniów:<br><br>«Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo wydać dobrych owoców.<br><br>Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień. A więc: poznacie ich po ich owocach».

<br>Czytanie z Księgi Rodzaju<br><br>Saraj, żona Abrama, nie urodziła mu potomka. Miała zaś niewolnicę Egipcjankę, imieniem Hagar. Rzekła więc Saraj do Abrama: «Ponieważ Pan zamknął mi łono, abym nie rodziła, zbliż się do mojej niewolnicy; może z niej będę miała dzieci». Abram usłuchał rady Saraj. Saraj, żona Abrama, wzięła zatem niewolnicę Hagar, Egipcjankę, i dała ją za żonę mężowi swemu, Abramowi, gdy już minęło dziesięć lat, odkąd Abram osiedlił się w Kanaanie. Abram zbliżył się do Hagar i ta stała się brzemienną. A widząc, że jest brzemienna, zaczęła lekceważyć swą panią.<br><br>Wtedy Saraj rzekła do Abrama: «Przez ciebie doznaję zniewagi; ja sama dałam ci moją niewolnicę za żonę, ona zaś czując się brzemienną, lekceważy mnie. Niechaj Pan będzie sędzią między mną a tobą!» Abram rzekł do Saraj: «Przecież niewolnica twoja jest w twojej mocy: postąp z nią, jak uznasz za dobre».<br><br>Saraj upokorzyła Hagar; wtedy Hagar od niej uciekła.<br><br>Anioł Pański znalazł Hagar na pustyni u źródła przy drodze wiodącej do Szur i zapytał: «Hagar, niewolnico Saraj, skąd przyszłaś i dokąd idziesz?» A ona odpowiedziała: «Uciekłam od mojej pani, Saraj».<br><br>Wtedy Anioł Pański rzekł do niej: «Wróć do twej pani i pokornie poddaj się pod jej władzę». Po czym Anioł Pański oznajmił: «Rozmnożę twoje potomstwo tak bardzo, że nie będzie można go policzyć». I mówił: «Jesteś brzemienna i urodzisz syna, któremu dasz imię Izmael, bo słyszał Pan, gdy byłaś upokorzona. A będzie to człowiek dziki jak onager: będzie on walczył przeciwko wszystkim i wszyscy – przeciwko niemu; będzie on utrapieniem swych pobratymców».<br><br>Hagar urodziła Abramowi syna. I Abram nazwał zrodzonego mu przez Hagar syna imieniem Izmael. Abram miał lat osiemdziesiąt sześć, gdy mu Hagar urodziła Izmaela.

Ps 106 (105), 1b-2. 3-4a. 4b-5 (R.: por. 1b)<br>Nasz Pan jest dobry, chwalcie Go na wieki<br>Albo: Alleluja<br><br>Chwalcie Pana, bo jest dobry, *<br>bo na wieki trwa Jego łaska.<br>Któż wysłowi potężne dzieła Pana *<br>i rozgłosi całą Jego chwałę?<br><br>Nasz Pan jest dobry, chwalcie Go na wieki<br>Albo: Alleluja<br><br>Szczęśliwi, którzy strzegą przykazań *<br>i sprawiedliwie postępują w każdym czasie.<br>Pamiętaj o nas, Panie, *<br>gdyż upodobałeś sobie w Twym ludzie.<br><br>Nasz Pan jest dobry, chwalcie Go na wieki<br>Albo: Alleluja<br><br>Przyjdź nam z pomocą, *<br>abyśmy ujrzeli szczęście Twych wybranych,<br>cieszyli się radością Twojego ludu, *<br>chlubili się razem z Twym dziedzictwem.<br><br>Nasz Pan jest dobry, chwalcie Go na wieki<br>Albo: Alleluja

Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,<br>a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza<br><br>Jezus powiedział do swoich uczniów:<br><br>«Nie każdy, kto mówi Mi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: „Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?” Wtedy oświadczę im: „Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości”.<br><br>Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony.<br><br>Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki».<br><br>Gdy Jezus dokończył tych mów, tłumy zdumiewały się Jego nauką. Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie tak jak ich uczeni w Piśmie.